بزرگ‌مردی به نام پدر

انسان، در چرخه ارتباط‌ها زندگی می‌کند؛ ارتباط با خدا، خود، پدر و مادر، همسر، همسایه، هم‌سفر، هم‌سفره، هم‌جنس، ناهم‌جنس، دوست، دشمن و حتی حیوانات و طبیعت. در این میان، یکی از دیرپاترین و سرنوشت‌سازترین ارتباط‌ها، همراهی و هم‌زیستی انسان با پدر و مادر است. این ارتباط، برنامه‌ای پویا و فراگیر برای پاسداری از نظام خانواده را می‌طلبد.
اگر پیوندها و پیمان‌های استوار سنتی و دینی در هجوم آتشناک بی تفاوتی و بی مهری سست گردد و ناهنجاری‌های اخلاقی و اجتماعی همه‌گیر شود، انسانِ بی پناه، میزبانِ تنهایی وحشت‌خیز خویش می‌گردد. از این رو، دین اسلام، حقوق و وظایفی را که باید در این ارتباط‌ها رعایت شود، به زیبایی بیان کرده و سازنده‌ترین نظام‌ها را بر هم‌زیستی سالم و سرشار از نشاط و تعالی پیشنهاد داده است.

روز پدر روزی است برای بزرگداشت پدر، همسر، برادر و همه پسران و مردان غیور زندگی. روزی است برای یادآوری و تکریم زحمات و پشتیبانی آنان. استواری و صبوری مرد است که در چرخه زندگی انسان به یاری زن و کودک و پیر می‌آید. بزرگداشت مقام پدر منحصر به ایران نیست. در بسیاری کشورها روز پدر، سومین یکشنبه ماه ژوئن در نظر گرفته شده است. این روز در ادامه روز مادر و قدردانی از مادران است. در ایران پیش از انقلاب، روز ۲۴ اسفند خورشیدی زادروز رضاشاه بر پایه گاهشمار ایرانی روز پدر نامیده می‌شد. پس از انقلاب سال ۵۷ این روز به ۱۳ رجب قمری، زادروز علی بن ابی‌طالب، امام نخست شیعیان، تغییر یافت. بعضی نیز ۴ شهریور روز میلاد کوروش را به عنوان روز ایرانی پدر جشن می‌گیرند. عمده مراسم روز پدر در اکثر کشورها بر پایه تماس با پدر، خرید کادو و داشتن یک روز خانوادگی است.

پدر، بی واسطه، توصیف آرامش است و معنای کوه… او که تمام عمرش برای آسایش خانواده صرف شد و مطالبه‌ای نداشت. قداست واژه‌ای است به نام پدر. اوست که می‌تواند بی هیچ چشم‌داشت، این گونه چشمه زلال مهربانی باشد و جوهر گران‌مایه وجود را جاری جسم و جان فرزندانش سازد. اوست که می‌تواند این گونه ارزان، عاطفه ارزانی کند.
 او بلندتر از ادراک واژه‌ها و فراتر از قامت سپاس‌های ماست.
روزش مبارک.