وقتی شبکه‌های صداوسیما یکدیگر را سانسور می‌کنند

اقدام اخبار شبانگاهی شبکه سه در جهت پنهان کردن آرم شبکه ای دیگر از صداوسیما در حالی رخ می دهد که برای بیننده تلویزیونی که در جست و جوی برنامه مورد علاقه خود، فارغ از هرگونه مرزبندی های درون  سازمانی است، این اقدام می تواند بی معنی و سوال برانگیز باشد.

شبکه ورزش هشت سال قبل با هدف پرداختن به اتفاقات و مسابقات مهم ورزشی در داخل و خارج از کشور، با رویکردی تخصصی آغاز به کار کرد تا  جدول پخش شبکه سه که آن زمان در محاصره برنامه ها و مسابقات ورزشی درآمده بود، نفسی تازه بکشد و فرصتی داشته باشد تا بیش از گذشته به رویکرد اصلی خود ـ شبکه ویژه جوانان ـ بپردازد. البته از همان زمان تاکنون همچنان مسابقات مهم ورزشی با این توجیه که شبکه سراسری امکان پوشش مخاطبان بیشتری در کشور را فراهم می کند، از شبکه سه پخش می شود و در حقیقت شبکه ورزش در بسیاری مقاطع مکملی است برای برنامه های ورزشی شبکه سه تا امکان دریافت همزمان چند مسابقه را به بیننده تلویزیونی بدهد.

اما اگر از همین زاویه به عملکرد دو شبکه نگاهی بیندازیم و اگر این فرض را هم پیش رویمان قرار دهیم که در چارت سازمان صداوسیما، شبکه ورزش همچنان زیرمجموعه شبکه سه تلقی می شود، آن وقت بار مسئولیت حمایتی شبکه ای قدیمی از شبکه ای جوان که در زیرمجموعه اش قرار می گیرد، بیشتر احساس می شود.

هرچند باید این نکته را هم در نظر داشت که اساسا عملکرد بخش‌های خبری و تبلیغاتی در صداوسیما، به گردانندگان شبکه‌ها مربوط نمی شود؛ بلکه بخش خبری زیر نظر معاونت سیاسی و بخش تبلیغاتی زیر نظر اداره کل بازرگانی اداره می‌شود. اما در نظر داشتن این نکته هم پرسش جدی تری را به میان می آورد که چرا اساسا باید برای متولیان اخبار سیما تفاوت داشته باشد که تصویر آرشیوی یک خبر، متعلق به کدام شبکه از مجموعه صداوسیماست و این خودسانسوری میان شبکه‌ای را رقم بزند؟

هرچند قطعا شایسته نیست که در یک شبکه از تصاویر شبکه ای دیگر استفاده شود، این قبیل اقدامات بیش از همه در ذهن مخاطب و رسانه ها رقابت بی معنا، میان شبکه‌های تلویزیونی را تداعی می کند که در جریان آن شبکه‌ها بی توجه به هم و صرفا با نگاهی محدود، در پی ارائه محتوای خود هستند.