درمان سرطان مغز با کمک نانوذرات کربن

پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی تلاش کردند تا با کمک نانوذرات کربن، سرطان مغز را در موش‌ها درمان کنند.

به گزارش کیوسک تایمز و به نقل از ایسنا، سرطان‌های مغز معمولا فریبنده هستند زیرا در برخی از موارد، مکانیسم دفاعی مغز از درمان پیشگیری می‌کنند.

پژوهشگران “دانشگاه ییل” (Yale University) در بررسی جدید خود، از یک روش آزمایشی جدید رونمایی کرده‌اند که نتایج آن روی موش‌ها، موفقیت‌آمیز بوده است. در این روش، نانوذرات کربن می‌توانند از میان سد خونی مغز عبور کنند و داروها را مستقیما به تومورها برسانند.

سد خونی مغز، وظیفه مهم محافظت از مغز را در برابر تهدیدهای احتمالی بر عهده دارد؛ به همین دلیل بر ورود هر چیز جدیدی نظارت می‌کند. این کار سد خونی مغز، چالش بزرگی را برای دانشمندانی پدید آورده است که تلاش می‌کنند با سرطان‌های مغز و بیماری‌های دیگر مقابله کنند.

پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که می‌توان برای مقابله با این گونه بیماری‌ها، از نانوذرات مغناطیسی نیز کمک گرفت تا داروها را به بدن انتقال دهند اما این روش‌ها، با خطراتی نیز همراه هستند و ایمنی لازم را ندارند.

پژوهشگران دانشگاه ییل در این بررسی، نانوذراتی را ابداع کردند که نه تنها می‌توانند از میان سد خونی مغز بگذرند، بلکه پس از ورود به مغز، در تومورها ساکن می‌شوند.

در گذشته نیز چنین نانوذراتی ابداع شده بودند اما پژوهشگران باور دارند که طراحی این نانوذرات جدید، ساده‌تر است و ترکیبات ساده‌تری را در بر دارد.

اساس این نانوذرات جدید را نقاط کوانتومی کربن تشکیل می‌دهد و با مولکول‌هایی بارگیری می‌شوند که موجب می‌شود مانند آمینواسید به نظر برسند. آمینواسید، یکی از مواد مغذی است که اجازه دارد از سد خونی مغز عبور کند. همچنین آمینواسید می‌تواند به مولکولی موسوم به (LAT1) متصل شود که در تومورها وجود دارد اما در بیشتر سلول‌های سالم دیده نمی‌شود.

بارگیری این نانوذرات با داروهای شیمی‌درمانی موجب می‌شود که آنها بتوانند از سد خونی مغز بگذرند و به دنبال تومورها بگردند. این کار، عوارض جانبی بسیاری از داروهای شیمیایی را کاهش می‌دهد و از حمله احتمالی آنها به سلول‌های سالم پیشگیری می‌کند.

پژوهشگران، این نانوذرات را روی موش‌ها آزمایش کردند و به نتایج امیدوارکننده‌ای رسیدند اما پیش از آزمایش آن روی انسان قصد دارند پژوهش‌های بیشتری انجام دهند.

این پژوهش، در مجله “Nature Biomedical Engineering” به چاپ رسید.

دیگر مطالب
ثبت نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.